Κόουτς σε παρακαλώ, όχι άλλο Πάβλοβιτς!

Υπάρχουν πολλοί τρόποι ανάγνωσης των αιτίων που οδηγούν σε κάποιο γεγονός, αλλά (συνήθως) μόνο ένας περιγραφής του ίδιου του γεγονότος.

Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού και του Σάσα Πάβλοβιτς το δεδομένο μοιάζει να είναι πως ο «γάμος» δεν ευοδώθηκε. Με τη χρονιά να έχει σχεδόν τελειώσει και το μόνο που απομένει να είναι αυτά τα τελευταία κρίσιμα ματς που θα καθορίσουν σε απόλυτο βαθμό το κατά πόσο αυτή είναι επιτυχημένη ή όχι, μάλλον ήρθε ο καιρός να ξεκαθαρίσει το τοπίο.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Σε γενικές γραμμές, εκεί που χωρά η πειραματική απόδειξη, όπως η φυσική ή η χημεία, ισχύει το ότι εάν ένα πείραμα επαναληφθεί ικανό αριθμό φορών (με όλες τις υπόλοιπες συνθήκες να παραμένουν σταθερές) και οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα, μπορεί κανείς με σχετική βεβαιότητα να προχωρήσει στη διατύπωση μιας θέσης. Ίσως όχι ενός αξιώματος ή κανόνα, αλλά σίγουρα μιας… υποψίας που θα αποτελεί οδηγό για εκείνα που θα ακολουθήσουν.

Επιστρέφοντας στον Πάβλοβιτς, η αλήθεια είναι πως προφανώς δεν είναι ο μόνος που φταίει για το 2-0 που κουβάλησαν οι πράσινοι στις βαλίτσες τους από τη Βιτόρια. Πιθανότατα σε μια ιεράρχηση των λόγων που έφεραν αυτήν την κατάσταση ο Μαυροβούνιος να μην βρίσκεται στην κορυφή. Όμως κατά τη διάρκεια της σεζόν, είναι πάντα… ψηλά στη λίστα των κακώς κειμένων του Παναθηναϊκού.

Αν και όχι ο μοναδικός αποδέκτης της… μουρμούρας της εξέδρας, ο Πάβλοβιτς μοιάζει να μην δίνει με την παρουσία του την ευκαιρία στους όποιους υποστηρικτές του να κάνουν ένα βήμα μπροστά και να πιαστούν από τα θετικά του. Και ο Κούζμιτς τα έχει ακούσει, αλλά οι περισσότεροι συμφωνούν πως πρόκειται τουλάχιστον για ένα φιλότιμο ψηλό που κάνει αυτά που μπορεί και –σε τελική ανάλυση- αποκτήθηκε ως μπακ-απ λίγων λεπτών. Για τον Καλάθη υπάρχει πάντα η προσμονή της επόμενης μέρας και η αδυναμία να «κάψεις» εύκολα ένα χαρτί στο οποίο έχεις ποντάρει πολλά περισσότερα από μία σεζόν, αλλά και η γενικότερη προσφορά σε άλλους τομείς, ενώ ακόμη και για τον Γουΐλιαμς που αποτέλεσε «μαύρη τρύπα» στη Βιτόρια, ισχύει η ύπαρξη ενός διχτυού ασφαλείας που έχει δημιουργήσει ο ίδιος για τον εαυτό του με τις προηγούμενες εμφανίσεις του.

Για τον Πάβλοβιτς δεν μπορεί καν να μιλήσει κάποιος για πάθος ή ένταση στο παιχνίδι του, διότι ακόμη κι αυτά τα στοιχεία του παιχνιδιού του διοχετεύονται λανθασμένα στο παρκέ και συνήθως εξαντλούνται σε νεύρα που κεφαλοποιούνται μέσω τεχνικών ποινών.
Ίσως κάποιος να πει: «Ρε φιλαράκι, μπας και είσαι λίγο εμπαθής με τον Μαυροβούνιο»; Για την οικονομία της συζήτησης και προκειμένου να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ας απαντήσουμε θετικά. Ναι! Αλλά εάν εκείνος που δεν βρίσκει ελαφρυντικά και τον καταδικάζει, είναι εμπαθής, αυτός που επιμένει να ποντάρει πάνω του τι χαρακτηρισμό αξίζει;

Με λίγα λόγια, όταν ΑΥΤΟΣ ο Πάβλοβιτς που μπαίνει στο γήπεδο και εξαντλείται σε off balance σουτ εκτός συστήματος, τελειώνει τις επιθέσεις με ντρίπλα και μπούκες στα 10 δευτερόλεπτα, μανουριάζει με τους διαιτητές και παρά το γεγονός ότι στον πάγκο υπάρχουν και άλλες λύσεις για τη θέση του, προλαβαίνει να παίξει σχεδόν ένα ημίχρονο (17 λεπτά για την ακρίβεια) κάτι δεν πάει καλά.

Με δεδομένη την αντικατάστασή του στην Α1 και αρχής γενομένης από το αποψινό παιχνίδι κόντρα στην Λαμποράλ, η μοίρα του Παναθηναϊκού και του Πάβλοβιτς είναι συνυφασμένες. Γι’ αυτόν (που προφανώς δεν θα παραμείνει στο τριφύλλι) κάθε παιχνίδι από εδώ κι εμπρός μπορεί να είναι και το τελευταίο του, με το ίδιο να ισχύει και για την ευρωπαϊκή παρουσία των πρασίνων που έφτασαν να βρίσκονται πλέον με την πλάτη στον τοίχο.

Με την κατάσταση να έχει φτάσει σε αυτό το οριακό σημείο, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς οφείλει να σκεφτεί ότι ο ένας, ο μοναδικός και απόλυτος στόχος του είναι ένας: Να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στη Βιτόρια για πέμπτο παιχνίδι και μέσω αυτής στο Final-4 του Βερολίνου. Όχι να μας αποδείξει πως σωστά επέλεξε τον Πάβλοβιτς ή οποιονδήποτε άλλον, αλλά ότι σωστά το τριφύλλι διάλεξε αυτόν για να κάτσει στην άκρη του πάγκου.

Υ.Γ Υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο τελικά ο Πάβλοβιτς να μπει απόψε στο ΟΑΚΑ και να γίνει ο απόλυτος ήρωας. Μακάρι! Το πολύ-πολύ να «εξαφανίσω» το κείμενο. Το θέμα δεν είναι να εκτεθεί ένας συντάκτης, αλλά να μην εκτεθεί ένας ολόκληρος σύλλογος που φέτος χτίστηκε για να πάει ένα βήμα παραπέρα.